Uroczystość Zmartwychwstania Pańskiego

A Jezus rzekł do nich: 

« Nie bójcie się.».

PASCHA CHRYSTUSA 

ŚWIĄTYNIA FATIMSKA KŁOBUCK  

 Świtało Chrystusa ! Bogu niech będą dzięki !.

Weselcie się już, zastępy Aniołów, w niebie:

 weselcie się, słudzy Boga. 

Niechaj zabrzmią dzwony głoszące zbawienie, 

gdy Król tak wielki odnosi zwycięstwo.

Raduj się, 

ziemio, opromieniona tak niezmiernym blaskiem,

 a oświecona jasnością Króla wieków, 

poczuj, że wolna jesteś od mroku, co świat okrywa!  

 

Zdobny blaskiem takiej światłości, raduj się, 

Kościele święty, Matko nasza!
Ta zaś świątynia niechaj zabrzmi 

potężnym śpiewem całego ludu.

A zatem proszę was, bracia najmilsi, 

którzy stoicie tutaj, podziwiając jasność 

tego świętego płomienia, 

byście razem ze mną wzywali 

miłosierdzia wszechmogącego Boga.

Niech Ten, który bez moich zasług raczył 

mnie uczynić swoim sługą, 

zechce mnie napełnić światłem

swojej jasności i pozwoli godnie 

wyśpiewać pochwałę tej świecy.

Zaprawdę, godne to i sprawiedliwe, 

abyśmy z całego serca i z całej duszy śpiewem 

wysławiali niewidzialnego Boga, Ojca Wszechmogącego,

 oraz Jednorodzonego Syna Jego, Jezusa Chrystusa, 

naszego Pana, 

który Ojcu Przedwiecznemu spłacił za nas

dług Adama i krwią serdeczną zmazał

dłużny zapis starodawnej winy.

Oto są bowiem święta paschalne, 

w czasie których zabija się prawdziwego Baranka,

 a Jego krew poświęca domy wierzących.

Jest to ta sama noc,

 w której niegdyś ojców naszych, synów Izraela, 

 wywiodłeś z Egiptu i przeprowadziłeś 

suchą nogą przez Morze Czerwone.

Jest to zatem ta noc, 

która światłem ognistego słupa 

rozproszyła ciemności grzechu, 

a teraz ta sama noc uwalnia wszystkich wierzących

 w Chrystusa na całej ziemi od zepsucia pogańskiego życia

 i od mroku grzechów, 

do łaski przywraca i gromadzi 

w społeczności świętych.

Tej właśnie nocy Chrystus 

skruszywszy więzy śmierci,

 jako zwycięzca wyszedł z otchłani. 

Nic by nam przecież nie przyszło z daru życia, 

gdybyśmy nie zostali odkupieni.

O, jak przedziwna łaskawość Twej dobroci dla nas! 

O, jak niepojęta jest Twoja miłość: 

aby wykupić niewolnika, wydałeś swego Syna.

O, zaiste konieczny był grzech Adama, 

który został zgładzony śmiercią Chrystusa!

O, szczęśliwa wina, 

skoro ją zgładził tak wielki Odkupiciel!

O, zaiste błogosławiona noc, jedyna, 

która była godna poznać czas i godzinę

 zmartwychwstania Chrystusa.

O tej to nocy napisano: 

a noc jako dzień zajaśnieje, 

oraz: noc będzie mi światłem i radością.

Uświęcająca siła tej nocy oddala zbrodnie, 

z przewin obmywa, przywraca niewinność upadłym,

 a radość smutnym, rozprasza nienawiść, 

usposabia do zgody i ugina potęgi.

W tę noc pełną łaski przyjmij, Ojcze Święty, 

wieczorną ofiarę uwielbienia, 

którą Ci składa Kościół święty, 

uroczyście ofiarując przez ręce swoich sług tę świecę,

 owoc pracy pszczelego roju.

Znamy już wymowę tej woskowej kolumny, 

którą na chwałę Boga zapalił jasny płomień. 

Chociaż dzieli się on użyczając światła, 

nie doznaje jednak uszczerbku, 

żywi się bowiem strugami wosku, 

który dla utworzenia tej cennej pochodni

 wydała pracowita pszczoła.

O, zaiste błogosławiona noc, 

w której się łączy niebo z ziemią, 

sprawy boskie ze sprawami ludzkimi.

Prosimy Cię przeto, Panie,

 niech ta świeca poświęcona na chwałę Twojego 

 imienia nieustannie płonie, 

aby rozproszyć mrok tej nocy.

Przyjęta przez Ciebie jako woń przyjemna, 

niechaj się złączy ze światłami nieba.
Niech ta świeca płonie, gdy wzejdzie słońce 

nie znające zachodu: Jezus Chrystus, 

Twój Syn Zmartwychwstały, 

który oświeca ludzkość swoim 

 światłem i z Tobą żyje i króluje na wieki wieków.
  Amen.