Zostań

 

Panie, zostań z nami

Panie, zostań z nami. 

Uczniowie po raz pierwszy 

wypowiedzieli te słowa w Emaus. 

Później, wraz z upływem stuleci, 

były one na ustach tak wielu Twoich 

uczniów i wyznawców, 

niezliczoną ilość razy, o Chryste.
     Wypowiadam te same słowa, 

by prosić Cię, Chryste, 

Chryste Twej eucharystycznej obecności, 

byś przyjął codzienną adorację,

 trwająca przez cały dzień w tej świątyni.
     Zostań z nami dzisiaj i bądź z nami

 od tej chwili po wszystkie dni. 

Zostań! 

Żebyśmy mogli spotkać Cię

 na modlitwie uwielbienia i dziękczynienia, 

na modlitwie przebłagania i prośby.
     Zostań! 

Ty, który jesteś równocześnie 

ukryty w eucharystycznej

 tajemnicy wiary i objawiony pod postacią 

chleba i wina,

 które przyjąłeś w tym sakramencie.
     Zostań! 

Żebyś mógł nieustannie potwierdzać 

swoją obecność w tej świątyni i żeby wszyscy, 

którzy do niej przychodzą, 

dostrzegali, że jest to Twój dom,

 mieszkanie Boga pośród ludzi, 

i odkryli samo źródło życia i świętości, 

które tryska w Twoim eucharystycznym sercu.
     Eucharystia jest sakramentalnym świadectwem 

Twego pierwszego Przyjścia, 

dzięki któremu zostały potwierdzone słowa 

proroków i wypełniły się oczekiwania ludzkości. 

Pozostawiłeś nam, o Panie, 

Twoje Ciało i Twoją Krew

 pod postacią chleba i wina, 

aby świadczyły o dopełnionym 

odkupieniu świata – aby przez nie 

Tajemnica Paschalna

 mogła dotrzeć do wszystkich ludzi

 jako sakrament Życia i zbawienia. 

Jednocześnie Eucharystia jest nieustającą 

zapowiedzią Twojego drugiego 

Przyjścia i znakiem 

ostatecznego Adwentu i całego

 oczekiwania Kościoła:

 Głosimy śmierć Twoją Panie, 

wyznajemy Twoje zmartwychwstanie i oczekujemy 

Twego przyjścia w chwale.
     Pragniemy każdego dnia i w każdej godzinie

 wielbić Cię pod postacią chleba i wina,

 aby odnowić nadzieję wezwania do chwały, 

której początek sam ustanowiłeś poprzez

 swoje ciało chwalebne „po prawicy Ojca”.

Pewnego dnia, Panie, zapytałeś Piotra: 

Czy miłujesz Mnie? Zapytałeś go 

po trzykroć – i trzy razy apostoł Piotr

 odpowiedział: 

Panie, Ty wszystko wiesz, 

Ty wiesz, że Cię kocham (J 21, 17). 

Odpowiedź Piotra wyraża się w tej 

codziennej i całodziennej adoracji.
     Niech wszyscy, 

którzy uczestniczą w adoracji Twojej 

eucharystycznej obecności, 

odczują i usłyszą w czasie każdej wizyty, 

jak na nowo rozbrzmiewa 

prawda zawarta w słowach Apostoła:

 Panie, ty wszystko wiesz, 

Ty wiesz, że Cię kocham.

św. Jan Paweł II