Pogodzić się…

 

Żeby być choć trochę szczęśliwym i zaznać choć nieco nieba na ziemi, trzeba pogodzić się z życiem, 

z własnym życiem takim, jakim ono jest.
Musisz zawrzeć pokój z twoją pracą, pokój z możliwościami twego portfela,

 pokój z twoją twarzą, której wyglądu przecież nie wybierałeś.

Pokój z mężem, z żoną.

Zdajesz sobie chyba sprawę z tego, że nie jesteś idealny.

 

Często sam stwarzasz sobie problemy.

Najmniejsza trudność, a już ponoszą cię nerwy.

Owszem, problemy muszą być rozwiązane.

Jeżeli będziesz je tłamsić w sobie, zatrują twoje wnętrze.

Istnieją jednak trudności nieuchronnie występujące w życiu, w małżeństwie, w wychowaniu dzieci, we współżyciu z innymi.

W pracy, w dążeniu do pełnego człowieczeństwa.

Trzeba się na te trudności z odwagą zgodzić.

Jeżeli będziesz chciał uciekać przed nimi – dogonią cię i jeszcze bardziej będą cię gnębiły.

 

Spotykałem wielu ludzi, każdy z nich był inny.

Wysłuchiwałem najintymniejszych ich zwierzeń.

Żaden z nich nie zaznał uśmiechu losu i pełnego szczęścia.

Każdego przygniatało niepowodzenie, 

ciężar trosk i krwawiła rana serca.

Wierzący nazywali to krzyżem, inni brakiem szczęścia.
Niektórzy z nich mimo doświadczeń i cierpienia, pozostali radosnymi i szczęśliwymi ludźmi.

Inni załamywali się, kiedy spadły na nich troski i niepowodzenia.

Zniechęceni, rezygnowali z walki”.

Zawrzyj pokój z samym sobą ,

ze swoimi losem , swoimi domownikami ,

z wszystkimi ludźmi i z Bogiem .

A wtedy odnajdziesz spokój 

i będziesz wiele szczęśliwszy .