Mistyka

" Ci­che, mi­stycz­ne Ta­try, owe wiecz­ne głu­sze"

MISTYKA GÓR 

Wi­taj­cie, ko­cha­ne góry,
O, wi­taj dro­ga ma rze­ko!
I oto znów je­stem z wami,
A by­łem tak da­le­ko!
Dzie­li­li mnie od was lu­dzie,
Wrza­skli­wy roz­gwar mia­sta,
I owa śmiesz­na cier­pli­wość,
Co z wy­rze­cze­nia wy­ra­sta .

Świat wartości w górach jest prosty i przejrzysty

 dla każdego. 

Ale jest to absolut piękna i estetycznych doznań. 

Nie chcesz, nie jedziesz. 

Nie jedziesz, nie widzisz. 

Nie widzisz, nie przeżywasz. 

Wybór należy do ciebie.

Ci­che, mi­stycz­ne Ta­try, owe wiecz­ne głu­sze
zi­mo­wych, śnież­nych pu­styń, owe za­pa­dli­ska
nie­do­stęp­ne wśród zło­mów, gdzie je­den się wci­ska
mrok i gdzie wi­cher koń­cem swych skrzy­deł ude­rza
z głu­chym ję­kiem, jak koń­skie na polu ko­py­to,
ude­rza­ją­ce w zbro­ję mar­twe­go ry­ce­rza:
ty, pust­ko, w sie­bie wo­łasz błęd­ną ludz­ką du­szę…

Góry są środkiem, celem jest człowiek. 

Nie chodzi o to, aby wejść na szczyt,

 robi się to, aby stać się kimś lepszym.

Góry dają człowiekowi nieograniczony 

kontakt z przyrodą - poczucie wewnętrznego

 wyzwolenia, oczyszczenia, niezależności.