Prawdziwa przyjaźń to zapomnieć o sobie.
Kto swym językiem oszczerstw nie głosi......
Ci, którzy kochają i są życzliwi ,
nie zazdroszczą , mają w sercu pokój .
Kto swym językiem oszczerstw nie głosi,
kto nie czyni bliźniemu nic złego
i nie ubliża swoim sąsiadom,
ale szanuje tego, który oddaje cześć Bogu,
stają się dziećmi światła i radości.
Jedyną miłością,
jaka naprawdę zasługuje na to miano,
jest umiłowanie przyjaźni.
Przyjacielska miłości prowadzi do światła,
do radości , pokoju , zrozumienia ,
bezinteresowności i ludzkiej życzliwości .
Jeżeli jest prawdziwa to nic się
w niej nie załamie,
bo nie pragnie
niczego mieć dla siebie i daje swobodę
drugiej osobie.
Kto pod płaszczykiem przyjaźni
szuka tylko siebie,
niszczy relację i miłość.
Nigdy zapewne nie będzie się zdolnym
do doskonałej przyjaźni,
ale trzeba stale do tego dążyć.
Prawdziwa przyjaźń to wspólne
przeżywane piękno,
wspólnie kochać innych i zapomnieć o sobie.
Są ludzie, którzy przepuszczają światło,
i są ludzie, którzy czynią światło ponurym.
Chodzi o jakość przyjaźni .
Wędruj jako dziecko światła
i bądź najszczęśliwszym
człowiekiem świata.
