Być po prostu człowiekiem .
To wspaniałe: być człowiekiem, żyć!
Być po prostu człowiekiem,
patrzeć w niebo, podziwiać chmury,
spoglądać na kwiaty, kontemplować nocą gwiazdy.
Być jak dzieci, śmiać się, bawić, marzyć,
pracować, kochać, być zadowolonym - codziennie święto.
Po prostu żyć, być dobrym, nie pragnąć mieć wszystkiego,
nie być zazdrosnym, działać wspólnie z innymi,
nie narzekać i nie skarżyć się.
Pomagać, pocieszać, być, gdy ktoś mnie potrzebuje.
Po prostu dlatego, że jest się człowiekiem, bliźnim, że się żyje.
Czy wiesz o niebezpieczeństwie, które dziś zagraża?
Wszystko musi dobrze działać i się opłacać.
Ile to kosztuje, co da, do czego się przyda?
Wyliczamy dokonania, ceny, efektywność, produktywność.
Liczymy, wszystko musi dziać się szybko, nie ma czasu.
I zapominamy, że piękno życia
można znaleźć w chwilach, w których nie liczymy,
w których jest się po prostu człowiekiem,
jest się szczęśliwym, że się żyje.
Ludzie żyją coraz dłużej, ale nie radośniej.
Wciąż jeszcze myślą, że szczęście człowieka polega na tym,
by mieć dużo, ze wszystkiego korzystać, żyć jak najdłużej.
Jak można być aż tak głupim!
Człowieku, broń się przed tym!
Nie jesteś maszyną, jesteś czymś więcej niż tylko funkcją,
zawodem, pracą, zasługą.
Jesteś przede wszystkim człowiekiem,
by żyć, śmiać się i kochać, by być świętem dla innych.
