ŚRODA POPIELCOWA
Chrystus pieczętuje nas sobą
Znak popiołu, którym zostaniemy naznaczeni,
niesie największą ze wszystkich treści:
oto Chrystus pieczętuje nas sobą.
On, który stał się prochem dla naszego zbawienia,
który dał się skruszyć za nasze grzechy;
Ten, który został zdeptany i zmiażdżony,
On właśnie naznacza nas znakiem swojej dobroci – krzyżem.
To, co małe, czyni wielkim; to, co nieważne – najważniejszym;
to, co brzydkie – pięknym; to, co grzeszne – świętym.
Dlatego właśnie musiał stać się prochem i dlatego właśnie
tak bardzo chcemy przyjąć na siebie znak prochu.
Trzeba pochylić głowę nisko i szczerze wyznać:
„Moja wina, moja wina, moja bardzo wielka wina”,
by stać się godnym noszenia korony,
którą przygotował nam Pan w swoim królestwie.
Pokorni będą królować – oto cud paschalny,
przygotowany nam przez Chrystusa,
Zbawiciela świata.
Panie Jezu, Ty jesteś tą izdebką, w której pragnę
ukryć się na modlitwę, i Ty jesteś olejkiem,
którym chcę namaścić swoją głowę.
