Rocznica

Maryjo ! Ocal miłość i życie naszych rodzin. 

I rocznica Peregrynacji Kopii Cudownego Obrazu Jasnogórskiego w naszej parafii

18 grudnia 2025 r.

Zapraszamy z tej okazji w czwartek 18 grudnia na Mszę św. dziękczynną o godzinie 17.00 oraz na wieczór uwielbienia przy Najświętszym 

Sakramencie o godzinie 19.00.

Przyjdźmy, by wspólnie dziękować, uwielbiać Boga i na nowo powierzać siebie i nasze rodziny opiece Tej; która nieustannie oręduje za nami.

Rok temu, 16 grudnia 2024 r., przeżywaliśmy w naszej parafii wyjątkowe wydarzenie - peregrynację kopii Cudownego Obrazu Matki Bożej Jasnogórskiej. Maryja, w znaku jasnogórskiej ikony, nawiedziła naszą wspólnotę fatimską, stając się dla nas żywym znakiem nadziei i macierzyńskiej opieki.
To długo wyczekiwane spotkanie zgromadziło nas najpierw na Misjach Świętych, a następnie podczas Doby Nawiedzenie - czasu wspólnej modlitwy u stóp naszej Niebieskiej Matki.

W tych dniach przed Jej wizerunkiem składaliśmy najgłębsze troski naszych serc: prosiliśmy o wiarę dla naszych dzieci, o jedność w małżeństwach, o siłę w chorobie i wytrwałość w codziennych zmaganiach. Maryja, która wszystkie te sprawy przechowuje i rozważa w swoim sercu, przyjęła każde z tych westchnień, jednocząc nas w duchowej bliskości.

W pierwszą rocznicę tej uroczystości pragniemy dziękować za tą uroczystość i prosić, by ziarna łaski zasiane wtedy w naszych sercach, wydały trwały i obfity owoc w naszym życiu. Nie pozwólmy, aby została ona tylko wspomnieniem. 

Zadajmy sobie w swoim sercu pytania:

Czym było dla Ciebie tamto nawiedzenie?

Czy Twoja modlitwa jest dziś bardziej wytrwała?

Czy szukasz w codzienności oparcia w Niebieskiej Matce?

Niech rocznica stanie się okazją do odnowienia naszego zawierzenia - by Maryja, nasza Jasnogórska Królowa i Fatimska Pani, wciąż prowadziła nas do swojego Syna i umacniała w wierze, nadziei i miłości. AMEN.

Radujcie się!

 Gaudete in Domino

III NIEDZIELA  ADWENTU

14 XII 2025 r.  

Radujcie się zawsze w Panu, raz jeszcze powtarzam: radujcie się! Pan jest blisko.

Te słowa zachęcają do radowania się z bliskiego już spotkania z przychodzącym do nas Panem. 
Możemy powoli rozpoczynać odliczanie, gdyż jedynie dziesięć dni dzieli nas od kolejnego świętowania Narodzenia Pańskiego. 
Oto nasz Bóg przyjdzie, aby nas zbawić. 
Dobrze przeżyjmy ten czas.
Nie zmarnujmy ani chwili. 
Pan jest blisko !
Obyśmy wśród przedświątecznych przygotowań nie zapomnieli o tym,
co najważniejsze, czyli przygotowali nasze serca i mogli z radością obchodzić wielką tajemnicę naszego zbawienia.

Nie wystarczy patrzeć, trzeba jeszcze widzieć. 

Inaczej człowiek nie wie, z kim i z czym ma do czynienia. 
Nie zrozumie nic z tego, na co patrzy. 
Nie przekaże tego innym. 
Jak więc przechodzić od patrzenia do widzenia?
Do widzenia nie tylko tego, co widać. 
Do docierania do tego, co niewidoczne dla oczu, a co kryje wnętrze człowieka. 

W trzecią niedzielę Adwentu Jezus daje nam lekcje tej sztuki na przykładzie osoby św. Jana Chrzciciela.
Odradza nam patrzenie na człowieka przez pryzmat jego zmiennych poglądów, postaw, nastrojów - trzcina kołysząca się na wietrze. 
Jezus nie radzi także patrzeć na człowieka od strony jego wyglądu, ubioru
czy środowiska w którym żyje.

Człowieka można zobaczyć w całej prawdzie dopiero wtedy, gdy dostrzeżemy to, co w nim jest z Boga. 

Gdy zobaczymy w człowieku obraz Boga i usłyszymy jego głos.
Proroka, nawet więcej niż proroka.
Ta prawda odnosi się do każdego z nas. 
Takiego spojrzenia na człowieka uczy Jezus. 
Bo każdy człowiek jest powołany do tego, by być Bożym głosem w świecie i Jego obrazem. 
Tego przede wszystkim winniśmy szukać w człowieku i tego od niego oczekiwać. 
A winniśmy tego szukać w wielkiej cierpliwości, gdyż Bóg objawia się w nas przez wszystkie wydarzenia życia i jego koleje.
Pan jest blisko, bardzo blisko nas. 

Dlatego bierzemy sobie do serca wezwanie trzeciej niedzieli Adwentu: Radujcie się zawsze w Panu, raz jeszcze powiadam: radujcie się! Pan jest blisko.

Rekolekcje

" Oto Pan przyjdzie, aby lud swój zbawić.."

REKOLEKCJE ADWENTOWE  

10 - 11 - 12 XII 2025 r.  

Rekolekcje Adwentowe w parafii:

NMP Fatimskiej w Kłobucku 2025 r

10-11-12 GRUDNIA

ŚRODA 10 grudnia

9.00 +Msza św. z nauką rekolekcyjną

17.00 +Msza św. z nauką rekolekcyjną 

CZWARTEK 11 grudnia 

9.00 +Msza św. z nauką rekolekcyjną 

17.00 +Msza św. z nauką rekolekcyjną 

PIĄTEK 12 grudnia

8.30 - SPOWIEDŹ ŚW.

9.00 +Msza św. z nauką rekolekcyjną

16.00 - SPOWIEDŹ ŚW.

17.00 - Msza św. z nauką rekolekcyjną 
/zakończenie rekolekcji/

Bądźmy echem Boga

  Przygotujcie drogę Panu, dla Niego prostujcie ścieżki!

Niedziela ADORACJI 7 XII 2025 r.

II Niedziela Adwentu

Świece płonące na adwentowym wieńcu odmierzają upływający czas oczekiwania na spotkanie z przychodzącym Panem.

Może kolejny raz z niedowierzaniem obserwujemy, jak szybko minął jeszcze jeden tydzień naszego życia.

Stając dzisiaj przy ołtarzu, przynosząc do świątyni nasze codzienne problemy i przedstawiając je Bogu, prośmy Go, aby troski doczesne nie przeszkadzały nam w dążeniu na spotkanie z Chrystusem.

Człowiek tak naprawdę pragnie wielu rzeczy, których nie potrzebuje, a potrzebuje wielu takich, których wcale nie pragnie. 

Niech więc to adwentowe czuwanie pomoże nam mądrze oceniać dobra doczesne i miłować wieczne. 

To bardzo trudna, ale jakże potrzebna umiejętność, aby dobrze przeżyć tak szybko upływający czas.

Nawracajcie się, bo bliskie jest królestwo niebieskie - rozbrzmiewa w Adwencie wezwanie Jana Chrzciciela.

Nawrócenie według Ewangelii to być albo nie być dla człowieka!

Nawrócenie to sposób na życie, to warunek życia. 

I to nie jednorazowa przemiana całego mojego myślenia. 

To nieustanny, nigdy nie kończący się proces.

Nie mogę sobie pozwolić na zlekceważenie czy odrzucenie wezwania Bożego do nawrócenia, bo zginę, bo siekiera do korzenia mojego życia już przyłożona, grozi mi wycięcie i spalenie. 

Nie nawracając się, mogę zasłużyć na miano plemienia żmijowego, sam uważając się za wybrańca losu.

Czy to groźba, straszenie? 

Nie! Bóg nikogo nie straszy ani nikomu nie grozi. 

Bóg, który jest miłością, ostrzega. 

Bo kto kocha, ostrzega osobę kochaną, nieraz także przed nią samą. 

Człowiek bowiem może nie dostrzegać zagrożenia, a nawet odrzucać możliwość potępienia wiecznego.

Nawrócenia serca dokonuje w nas sam Bóg przez swojego Ducha Świętego. 

Dlatego módlmy się często o łaskę nawrócenia dla siebie i swoich bliskich.

W dzisiejszą niedzielę szczególnie modlimy się w intencji Kościoła na Wschodzie, aby odrodzony po komunistycznym tornado, mógł nam dawać świadectwo zwycięskiej mocy Ewangelii, która wzywa do nawrócenia serca.

Adwent

  ADWENTOWY  CZAS  OCZEKIWANIA 

„Czuwajcie więc, bo nie wiecie, w którym dniu Pan wasz przyjdzie”

I NIEDZIELA ADWENTU  30 XI 2025 r. 

Ostatni dzień listopada jest jednocześnie pierwszym dniem nowego roku liturgicznego. 

Otwiera go okres Adwentu służący pogłębieniu naszej wiary.

Przez pierwsze dwa tygodnie będziemy podejmować refleksję nad powtórnym przyjściem Chrystusa w chwale, by następnie bezpośrednio przygotować się do owocnego przeżycia uroczystości Narodzenia Pańskiego.

Można zatem powiedzieć, że Adwent tematycznie ogarniają dwie klamry historii zbawienia: przyjście Boga przez cud Wcielenia oraz ponowne przyjście dla dokonania sądu nad światem.

Żyjąc nieustannie między tymi wydarzeniami, wchodzimy w przestrzeń
liturgii, aby przeżyć obecność Pana w najbardziej osobisty sposób.

Niech Jego łaska skutecznie poprowadzi nas przez najbliższe tygodnie, aby nasze serca nabrały siły i zapału do wytężonej pracy duchowej. 

Kolejny Adwent, kolejny etap oczekiwania na przyjście Pana. 

Ależ przecież Oczekiwany już przyszedł. 

Spełniły się oczekiwania ludzkości na Zbawiciela. 

Na kogo jeszcze czekać, na co jeszcze czekać ?

Czekamy na Tego, który raz przyszedłszy, nieustannie przychodzi.

Pragnie dotrzeć w każdej epoce do każdego, dla kogo przyszedł. 

A skoro nieustannie przychodzi, to nie wolno przegapić ani dnia, ani godziny, ani nawet jednej minuty.

Nie wolno mi przespać Jego przyjścia do mnie. 

Dlatego biorę sobie do serca słowa Jezusa: Czuwajcie więc, bo nie wiecie, w którym dniu Pan wasz przyjdzie. [...] bądźcie gotowi, bo w chwili, której się nie domyślacie, Syn Człowieczy przyjdzie. 

A skoro tak, to Adwent nie jest tylko okresem liturgicznym. 

Całe życie chrześcijanina jest nieustannie trwającym Adwentem. 

Całe nasze życie wypełnia czujne oczekiwanie na Ukochanego; na tę jedyną miłość !

Odrzućmy więc to wszystko, co osłabia naszą czujność, co usypia naszą gotowość na przyjście Pana.

Odrzućmy uczynki ciemności, aby przyoblec się w zbroję światła!

Chciejmy żyć przyzwoicie, jak w jasny dzień, przyobleczonym w Pana Jezusa Chrystusa (II czytanie). 

Czekajmy, czuwając, i czuwajmy, czekając. 

I ożywiajmy naszą nadzieję modlitwą.

Od 1 grudnia rozpoczną się Roraty w naszej fatimskiej wspólnocie.

Msza św. poranna o świcie, tradycyjnie o 6.30.

Roraty z udziałem dzieci we wtorki i czwartki o 17.00.

Na tych Mszach jest losowanie Dzieciątka Bożego. Do udziału w losowaniu potrzebne będzie papierowe serduszko ze swoim imieniem i nazwiskiem. 

W roratach (wtorki i czwartki o 17.00) koniecznie uczestniczą
dzieci przed I Komunią Świętą.
W czwartki o 17.00 uczestniczy młodzież przed bierzmowaniem.

Król

 Uroczystość Jezusa Chrystusa Króla Wszechświata

Niedziela 23 listopada 2025 r.

W ostatnią niedzielę roku liturgicznego Kościół wzywa nas do refleksji nad królowaniem Jezusa Chrystusa. 

Choć godne zauważenia są wszelkie inicjatywy ogłoszenia Syna Bożego władcą ziemskich narodów, to zdecydowanie bardziej uroczystość ta zachęca do przyjęcia władania Bożego w sercu i życiu każdego człowieka. 

Królestwo Boże, które nie jest z tego świata, rozwija się na ziemi nie dzięki politycznym decyzjom czy oficjalnym deklaracjom, ale wyłącznie dzięki wprowadzaniu sprawiedliwości, pokoju i radości przez świadectwo naśladowania Chrystusa. 

Gdy rok kościelny dobiega końca, zechciejmy podsumować minione miesiące i zastanowić się nad tym, na ile potrafiłem swoim postępowaniem ukazywać, że Jezus Chrystus rzeczywiście może liczyć na moje posłuszeństwo.

Uroczystość Jezusa Chrystusa, Króla Wszechświata. 

To dzisiaj, ale czy to coś zmienia ?
Czy to coś nam mówi ?

Żyjemy w czasach pseudo-autorytetów, w czasach, w których nie jest szanowana żadna władza, w czasach, w których nie rozumiemy, co znaczy majestat. 

Król sprowadzony jest tylko do symbolu.

Dlatego król i królowanie to tylko puste słowa. Totalna obojętność.

Ukrzyżowany w koronie cierniowej, Król żydowski... 

A lud stał i patrzył. 

Nie tylko obojętność na Osobę, ale również obojętność na cierpienie. 

Obyś był zimny albo gorący ! A tak, skoro jesteś letni (...) chcę cię wyrzucić z mych ust.

Święta Teresa z Kalkuty mawiała: Nie ma nic gorszego niż obojętność. Jest przeciwieństwem miłości i nienawiści.

Może ta obojętność jest dlatego, że królestwo Jego nie jest z tego świata ?

Dziękujcie Ojcu (...) On uwolnił nas spod władzy ciemności. 

Bóg daje nam jasne oczy, byśmy widzieli, że Ten ukrzyżowany jest obrazem Boga niewidzialnego, jest Głową Ciała - Kościoła, jednając to, co na ziemi, i to co w niebiosach - Król Wszechświata.

Dlatego św. Maksymilian Maria Kolbe mówiąc o adoracji i Eucharystii, zawsze powtarzał, że jest to audiencja u Wielkiego Króla, a młody Carlo Acutis napisał: Gdyby chrześcijanie rozumieli, czym jest Msza św., walczyliby o to, by wejść do kościoła i już go nie opuszczać. Wieczna adoracja Króla Wszechświata ukrytego w Eucharystii. 

Na zakończenie roku liturgicznego jeszcze jedna myśl Carla: Przed słońcem się opalasz, ale przed Jezusem w Eucharystii stajesz się świętym.

Panie Jezu Chryste, który stojąc przed Piłatem, sam raczyłeś całemu rodzajowi ludzkiemu oznajmić, iż Królem jesteś i na to na świat przyszedłeś, aby Swe królewskie panowanie nad wszystkiemi duszami rozciągnąć, przyjmij łaskawie ode mnie, najniższego z poddanych Twoich, hołd i uniżony pokłon, jaki się Twemu Majestatowi należy.
Wszechmogący, wieczny Boże, któryś w umiłowanym Synu Twoim, Królu wszechświata, wszystko odnowić postanowił, spraw łaskawie, aby wszystkie narody świata, pod Jego najsłodsze berło się poddały. Udziel, Chryste Panie, któryś Krew Swą najświętszą za nas poddanych Twoich przelać raczył, daru zgody, jedności i pokoju wśród narodów świata. A również daru zgody, jedności i pokoju w moim narodzie polskim. I niech to będzie Twój Boski, na miłości oparty pokój, według Twoich słów: »pokój mój daję Wam, pokój mój zostawiam Wam«.
Prosimy Cię Chryste, miłościwy Panie nasz i Królu, abyśmy w chlubnej, pod Twoim sztandarem walce, nigdy nie ustawali, a po tym ziemskim życiu, w niebieskiej krainie, z Tobą na wieki królowali. Który żyjesz i królujesz z Bogiem Ojcem i Duchem Świętym, Bóg na wieki wieków. AMEN.