Gorliwość o dom Twój pochłonie mnie
Święto rocznicy poświęcenia Bazyliki Laterańskiej
9 XI 2025 r.
Choć najczęściej z osobą Ojca Świętego kojarzona jest bazylika św. Piotra, to jednak laterańska świątynia, konsekrowana 9 listopada 323 roku przez
Sylwestra I, jest trwałym znakiem władzy kluczy św. Piotra i jego następców.
Święto liturgiczne wspominające tamto wydarzenie jest nie tylko powrotem do historii, ale okazją do świadomego wyrażenia naszej jedności z widzialną głową Kościoła katolickiego.
Papież, którego imię wspominamy w każdej Mszy św., potrzebuje naszej duchowej łączności i modlitewnego wsparcia.
Obyśmy również, jako żywe kamienie duchowej świątyni, motywowali samych siebie do odkrywania charyzmatów i zadań, jakie Pan nam powierza.
Gdzieś w Polsce pośród drzew stoi mały, drewniany kościółek pod wezwaniem Najświętszego Zbawiciela. Dzisiaj obchodzi swoją uroczystość odpustową. Dlaczego? Przecież to święto bazyliki laterańskiej!
Z dwóch powodów: po pierwsze łączy je Najświętszy Zbawiciel - bazylika na Lateranie jest pod wezwaniem Najświętszego Zbawiciela,
św. Jana Chrzciciela i św. Jana Ewangelisty; po drugie bazylika laterańska jest matką i głową wszystkich kościołów - również naszej Świątyni Fatimskiej. To dzień naszej Matki, który wszyscy powinniśmy świętować.
Powiedzmy więcej. To święto nie tylko wszystkich kościołów świata, ale to również nasze, osobiste święto.
Słyszymy dziś stanowcze słowa św. Pawła: Czyż nie wiecie, że jesteście świątynią Boga i że Duch Boży w was mieszka?
My też jesteśmy świątynią, a to oznacza, że tak, jak matką kościołów jest bazylika na Lateranie, tak naszą Matką jest Kościół, ten założony przez Zbawiciela na słabości Piotra: Na tobie, Piotrze, zbuduję Kościół mój, a bramy piekielne go nie przemogą.
Czy zdajemy sobie zatem sprawę, jaką odpowiedzialność ponosimy za Kościół?
Jeżeli jesteśmy świątynią, a naszą Matką jest Kościół, to kto zniszczy świątynię Boga, tego zniszczy Bóg, a z domu mego Ojca (czyli Kościoła) nie róbcie
targowiska - powiedział Jezus.
Wierność Kościołowi ma jeszcze jeden wymiar opisany w pierwszym czytaniu:
A oto wypływała woda spod progu świątyni (...), a wszystkie istoty żyjące, dokądkolwiek potok wpłynie, pozostają przy życiu.
Świątynia daje życie, jest źródłem wody żywej. Bez niej duchowo umierasz.
Co wybierzesz? Życie czy śmierć?
