Motywujący konflikt

Przyszedłem ogień rzucić na ziemię i jakże pragnę, ażeby już zapłonął.

Niedziela 17 sierpnia 2025 r.  

W każdej Eucharystii dokonuje się święta wymiania:

my ofiarowujemy Bogu dary, które i tak od Niego pochodzą, a On nam daje siebie samego w swoim Synu.

Tak często słyszymy, iż Bóg się czyni dla nas darem, że ten fakt mógł nam już spowszednieć. Warto więc znów zatrzymać się z podziwem nad tym, że wszechmogący Bóg staje się kruchym Chlebem, aby mógł zjednoczyć się ze mną. To jest Chleb żywy, a nie martwy, to znaczy, że ten Chleb myśli, czuje, pragnie, działa. 

Dlatego właśnie potrzeba, aby święta wymiana dokonywała się również po przyjęciu Komunii: Pan, przychodzący do mnie z całym bogactwem swego wnętrza, daje mi swoje święte myśli, uczucia, pragnienia i postawy, a ja oddaję mu swoje nieświęte i grzeszne. 

Dzięki tej wymianie zostaję w Niego przemieniony. On przychodzi i wnosi do mnie wraz ze sobą swoją miłość do tych, których mnie samemu trudno kochać; swoje przebaczenie dla tych, którym mi trudno przebaczyć; swoją cierpliwość dla tych, do których na co dzień brakuje mi cierpliwości...

Będąc owcami w Bożej zagrodzie, często zdajemy się być otoczeni przez wilki. Potwierdza to wielka liczba męczenników minionego stulecia. Jednak dzisiejsze słowo Boże nie pozostawia złudzeń, że Pan zna swoje owce i nie pozwala żadnej z nich zginąć.

Autor Listu do Hebrajczyków zachęca nas do wytrwałości w życiu chrześcijańskim. Porównuje życie w wierze do biegu. Wymaga ono wytrwałości i pozbycia się wszystkiego, co nas obciąża. Wzywa do patrzenia na Jezusa jako na nasz wzór i oparcie. Przypomina, że On sam przeszedł drogę cierpienia i odrzucenia, a mimo to wytrwał do końca. Pokazał nam tym samym, że cierpienie nie jest końcem, ale etapem drogi, która prowadzi do zbawienia i chwały.

W Ewangelii Jezus mówi, że przyszedł rzucić ogień na ziemię. Chce nam przez to uświadomić, że Ewangelia nie zawsze jest przyjmowana życzliwie. Jezus nie przyszedł tylko po to, by ludzie żyli wygodniej. Stawia ich w obliczu wyboru między dobrem a złem. Ewangelia jest i będzie zawsze punktem zapalnym, który prowadzi do podziałów. Podążający za Chrystusem mogą spotykać się z oporem i prześladowaniami. 

Dzisiejsze słowo Boże zaprasza do refleksji nad wiernością i wytrwałością w wierze. Starajmy się więc być wiernymi Bogu i stawać po stronie prawdy. Budujmy wspólnotę z innymi ludźmi na fundamencie miłości i sprawiedliwości. 

Wniebowzięta

 UROCZYSTOŚĆ WNIEBOWZIĘCIA 

NAJŚWIĘTSZEJ MARYI PANNY 

15 sierpnia 2025 r.

Przeżywając Uroczystość Wniebowzięcia Matki Bożej, razem z aniołami wielbimy Pana w Jego bezinteresownej miłości i prosimy Go, aby - dzięki wstawiennictwu Maryi - ta miłość rozpaliła nasze serca dążeniem do Niego oraz by On także doprowadził nad do chwały zmartwychwstania.

Bóg odpowiada na nasze grzechy dziełem odkupienia, a wniebowzięciem swej Matki potwierdza, że każdego z nas chce kochać wiecznie.

Chociaż dopiero 75 lat temu Kościół oficjalnie ogłosił, że Maryja została z duszą i ciałem wzięta to nieba, to święto Jej Wniebowzięcia jest jednym z najstarszych w historii liturgii.

Kult Maryi Wniebowziętej sięga początków chrześcijaństwa. Nie zachowały się żadne święte przedmioty, należące do Matki Bożej, ani Jej relikwie. O czci Jej oddawanej dowiadujemy się ze starożytnego i bardzo pewnego podania - słowa te w V wieku napisał biskup Jerozolimy do cesarzowej Konstantynopola w związku z fundacją kościoła ku czci Najświętszej Maryi Panny. To bardzo żywe przekonanie wiernych o wzięciu do nieba z ciałem i duszą Matki Chrystusa potwierdzono dogmatem w 1950 roku.

Dzisiaj została wzięta do nieba Bogurodzica. Ona jako pierwsza osiągnęła zbawienie i stała się wizerunkiem Kościoła w chwale. Można powiedzieć, że dzisiaj Kościół przeżywa uroczystość narodzin Maryi dla nieba. Bóg powołał i wywyższył Maryję przez Jej głęboką pokorę. Dzięki Jej uniżeniu Wszechmocny uczynił Jej wielkie rzeczy - Maryja stała się Bogarodzicą i Matką wszystkich wierzących. 

Apokaliptyczny smok, opisany w I czytaniu, walczy z Niewiastą - Maryją i Jej Dzieckiem - Chrystusem. Jej rola jest niezwykle ważna w całej historii zbawienia. Podkreśla to II czytanie, które ukazuje Maryję w centrum modlitwy pierwotnego Kościoła. Ona jest już Królową, stojącą po prawicy Jezusa, i pozostaje Matką Kościoła. 

W naszym narodzie głęboko jest zakorzeniony kult Matki Bożej Zielnej. Tego dnia obchodzimy też Święto Wojska Polskiego. Dzień ten upamiętnia słynny Cud nad Wisłą. Wówczas Maryję obrano Hetmanką Żołnierza Polskiego. Niech przez Jej wstawiennictwo serca wszystkich wiernych nieustannie dążą do Boga.

Dzień Fatimski

 Raduj się, Pani Fatimska

jesteś pełna łask!

DZIEŃ FATIMSKI

13 VIII 2025 r.

Uroczysta Msza Święta o godzinie 17 00. 

Zapraszamy do wspólnej modlitwy !

13 sierpnia to szczególny dzień - rocznica czwartego objawienia Matki Bożej w Fatimie, które miało miejsce w 1917 roku. 

Choć w tym dniu pastuszkowie - Łucja, Franciszek i Hiacynta - zostali uprowadzeni przez antykościelne władze, które chciały zmusić ich do wyparcia się wizji, Maryja ukazała się im kilka dni później, potwierdzając prawdziwość swoich przesłań.

To wydarzenie przypomina nam, że wierność Bogu wymaga odwagi, nawet w obliczu przeciwności i trudów życia. 

Sierpień, jako miesiąc szczególnie poświęcony Maryi, jest czasem, w którym Kościół wspomina liczne tajemnice Jej życia i wstawiennictwa. To czas, gdy miliony pielgrzymów przemierzają drogi do sanktuariów maryjnych, a my jesteśmy wezwani do podjęcia refleksji nad Jej macierzyńską troską o zbawienie świata.

W Fatimie Maryja wzywała do nawrócenia, pokuty i modlitwy, szczególnie różańcowej, aby wyprosić pokój dla świata i ocalenie grzeszników. Jej słowa: Odmawiajcie codziennie różaniec oraz wezwanie do poświęcenia się Jej Niepokalanemu Sercu pozostają aktualne także dziś, gdy świat zmaga się z wojnami, kryzysami i odejściem od Boga.

To wydarzenie przypomina nam, że wierność Bogu wymaga odwagi, nawet w obliczu przeciwności i trudów życia. 

MODLITWA DO MATKI BOŻEJ FATIMSKIEJ

O Maryjo, Niepokalana Pani z Fatimy, 
któraś w blasku sierpniowego słońca objawiła się pastuszkom,
niosąc w swym Niepokalanym Sercu nadzieję i wezwanie do pokuty, 
przychodzimy dziś do Ciebie z ufnością dzieci, które pragną żyć Twoim przesłaniem.

Dziękujemy Ci, Matko Łaski Bożej, 
za dar Twojego macierzyńskiego spojrzenia, 
za opiekę w trudnych chwilach, 
za łzy, które obmywają nasze grzechy,
i za nieustanne wstawiennictwo u Tronu Boga.
Dziękujemy za sierpień - miesiąc żniw i dojrzałych darów, który jest również szczególnie poświęcony Tobie.

Prosimy Cię, abyś wypraszała nam łaskę wierności Bogu w codziennym życiu.
Uproś nam odwagę do czynienia pokuty za grzeszników, 
mądrość w wypełnianiu woli Ojca Niebieskiego 
i czystość serca, byśmy jak dzieci mogli przyjąć Twoje orędzie.
Ocal rodziny przed rozbiciem,
ochroń młodzież przed zgubnymi drogami, 
napełnij świat pokojem, który płynie z Chrystusowego Krzyża.

Zawierzamy Ci, Matko Najświętsza, 
nasze życie, nasze rodziny i całą Ojczyznę.
Prowadź nas ścieżką Twojego Syna, 
abyśmy - jak pastuszkowie z Fatimy - 
zawsze słuchali Jego głosu i odpowiadali miłością.

O Pani Fatimska, któraś w sierpniowym objawieniu 
przypominała nam o mocy Różańca i ofiarnego cierpienia, 
naucz nas trwać w modlitwie, 
a gdy nadejdzie godzina próby, 
niech Twoje Niepokalane Serce będzie naszą ucieczką.

AMEN

Bądźcie gotowi

 Niech będą przepasane biodra wasze i zapalone pochodnie

NIEDZIELA 10 VIII 2025 r.

Każda liturgia przez modlitwę kolekty uczy nas prosić Boga o to, 

co dziś najważniejsze, a czego często sobie nie uświadamiamy.

Boże, umocnij w naszych sercach ducha przybranych dzieci - dziś to w tym błaganiu

 zostają zebrane wszystkie nasze prośby. 

Albowiem naszą największą potrzebą jest czuć się Bożymi dziećmi, 

doświadczać, że nie jesteśmy opuszczonymi i zdanymi tylko na siebie sierotami. 

Mamy Ojca, który pamięta i troszczy się o nas. 

Im bardziej czujemy się dziećmi boga, tym więcej troszczymy się o innych. 

Dlaczego ?

Ponieważ ten, kto naprawdę czuje się dzieckiem Boga, 

jest uwolniony z przesadnej troski o siebie.

Skoro Ojciec myśli o nim i jego sprawach, on już nie musi panicznie zajmować się sobą.

Jest prawdziwie wolny i może troszczyć się o innych, 

może przedkładać ich sprawy nad swoje.

Dziecko Boga jest niczym ten wierny sługa z dzisiejszej Ewangelii, który swym bliźnim 

rozdaje ,,żywność" otrzymaną od Pana, czyli czułą i troskliwą miłość Ojca, którą został obdarowany i z której żyje. 

W najtrudniejszych chwilach naszego życia możemy liczyć na obecność Jezusa.

Kiedy uczniowie wpadają w panikę, On wchodzi do łodzi ich życia.

Przynosi pokój i nadzieję. 

Jak my reagujemy na burze w naszym codziennym życiu ?

Ewangelista mówi o wierze i zaufaniu. 

Jezus zachęca nas do zachowania spokoju, obiecując, że nasze potrzeby są Mu znane.

Uczniowie czekają na powrót swojego Pana.

Zostają wezwani do czujności i gotowości.

Ten obraz nawiązuje do Izraelitów, którzy doświadczając Bożego prowadzenia, 

mieli pewność, że Bóg ich ocali.

Przynagleni słowem Bożym chcemy prosić Boga o dar mądrości i odwagi. 

Każdy z nas może stać się narzędziem Jego miłości.

Wszystko, co posiadamy, ma służyć innym. 

Każdego dnia powinniśmy być wdzięczni za dary, którymi nas Bóg obdarza.

To one przyczyniają się do umacniania wiary wspólnoty. 

Jak mamy odpowiadać na wezwanie Jezusa ? 

Współczesny świat jest pełen niepokoju.

Wymaga od nas wiary.

Czasem trudno dostrzec sens wydarzeń, ale Jezus zaprasza nas do działania.

Warto pamiętać, że nasze czyny mają znaczenie.

Kiedy żyjemy w zgodzie z nauką Jezusa, stajemy się prawdziwymi Jego uczniami.

Musimy jednak być czujni. 

Nie zapominać o miłości, która powinna nas prowadzić. 

Wiara w Boga nie jest jedynie uczuciem, ale zawsze owocuje konkretnym działaniem.

Czyny ucznia Chrystusowego dokonywane są w imię Mistrza.

Naszym drogowskazem jest Jego miłość !

Kiedy dzisiejszy świat nie myśli o wieczności, nawet nie troszczy się o los przyszłych pokoleń, pozwól mi, Panie, być świadkiem innego, wiecznego życia, które przewidziałeś dla każdego człowieka.

Skarby przed Bogiem

Uważajcie i strzeżcie się wszelkiej chciwości

Jeszcze tej nocy zażądają twojej duszy - komu więc przypadnie to, co przygotowałeś ?

 NIEDZIELA ADORACJI 3 VIII 2025 r.

Przychodzimy na niedzielną Eucharystię, aby kolejny raz nakarmić się chlebem z nieba, zdolnym dać wszelką rozkosz i wszelki smak zaspokoić. Pragniemy, jak każdej pierwszej niedzieli miesiąca, podziękować Chrystusowi za Jego niepojętą miłość i zawierzyć na nowo nasze życie.

Zabiegani w trosce o zaspokojenie swoich wewnętrznych głodów i rozdarci wieloma pragnieniami, możemy wreszcie znaleźć wyczekiwane nasycenie i jednoczenie naszych pragnień w tym żywym Chlebie, którym jest sam Chrystus. To tu Bóg odnawia życie, które nam dał, a odnowione zachowuje na życie wieczne. 

Przez dzisiejsze czytania nasz dobry Bóg przypomina nam o skończoności naszego życia na ziemi, zaprasza do przygotowania się na powrót do Jego domu i jednocześnie daje nadzieję, czyniąc nas godnymi wiecznego zbawienia.

Wiele dóbr jest w dzisiejszych czasach na wyciągnięcie ręki. Wygoda, komfort i odpoczynek stają się celem współczesnych ludzi. Pragniemy życia beztroskiego i przyjemnego. Ale co z wiecznością ?

Kohelet powiada, że wszystko jest marnością. Na cóż więc się trudzić ? Ziemskie życie się skończy i wszelka praca przepadnie. Istnienie człowieka jest nikłe jak pył czy trawa, która szybko więdnie.

Każdemu, kto myśli, że zapewni sobie długie życie na ziemi, Pan Bóg mówi to samo, co człowiekowi w Ewangelii: Głupcze, jeszcze tej nocy zażądają twojej duszy od ciebie; komu wiec przypadnie to, co przygotowałeś? 

Może warto pomyśleć o zbudowaniu sobie wiecznego, trwałego i niezniszczalnego domu w niebie i wyposażeniu go ? Czy to znaczy, że na ziemi nie można się urządzić i być szczęśliwym ? Można, ale nie można zapominać, że jesteśmy tu tylko przez chwilę. Wybór nieba i troska o nie oznaczają po prostu życie w miłości. Ona daje dużo więcej radości niż zaspokajanie ziemskich potrzeb. I do tego zachęca nas dzisiaj św. Paweł: Dążcie do tego, co w górze, nie do tego, co na ziemi. 

Klękając przed Najświętszym Sakramentem, prośmy Ducha Świętego, aby pomógł nam zrozumieć, że największym naszym dobrem jest Pan Bóg, z którym możemy spotkać się w Eucharystii. Niech pomoże nam patrzeć codziennie ku Niebu i gromadzić dobra wieczne.

Antoine de Saint-Exupery napisał: I choć można cię okraść z tego, co otrzymujesz, kto ma moc okraść cię z tego, co dajesz ? 

Zastanów się więc dzisiaj, czy dzielisz się dobrem z innymi ludźmi ? Czy cieszysz się tym, co posiadasz ? A może ciągle martwisz się, że masz zbyt mało i ciągle myślisz, jak pomnożyć swój majątek ? Czy troska o dobra materialne nie przesłania Tobie wartości duchowych ?

Panie Jezu, ucz mnie kochać moich braci, ucz mnie, że być szczęśliwym to znaczy kochać i wyrażać tę miłość poprzez dar z siebie samego i z tego, co posiadam.

Wszystkich wierzących Polaków i ludzi dobrej woli proszę o dobrowolną abstynencję w sierpniu. Będzie to świadectwo odpowiedzialności za siebie, za bliźnich i za Polskę - zachęca przewodniczący Zespołu Konferencji Episkopatu Polski ds. Apostolstwa Trzeźwości i Osób Uzależnionych bp. Tadeusz Bronakowski w Apelu na sierpień - miesiąc abstynencji 2025.

W tym roku sierpniowej inicjatywie przyświecają słowa: Odpowiedzialni za trzeźwość. 

Trzeba pamiętać, że wszyscy jesteśmy wezwani do konkretnych działań. Nie możemy być obojętni czy lekceważyć problemów alkoholowych - natomiast powinniśmy zaangażować się osobiście w propagowanie postaw trzeźwościowych i w miarę możliwości podjąć abstynencję. 

Nie jest prawdą, że chorują jedynie ci, którzy już uzależnili się od alkoholu. Chore jest całe społeczeństwo, gdy jest bierne, gdy nie troszczy się o trzeźwość w życiu osobistym, rodzinnym i narodowym. 

Przewodniczący Zespołu KEP ds. Apostolstwa Trzeźwości i Osób Uzależnionych podkreśla, że trzeźwość każdego Polaka to zadanie priorytetowe, od wyniku którego zależy przyszłość naszych rodzin, przyszłość Kościoła i naszej Ojczyzny. 

W tym wielkim i pięknym dziele każdy z nas ma ważną rolę do odegrania - zauważa.

Tutaj można zapoznać się z apelem.

MODLITWA O TRZEŹWOŚĆ W OJCZYŹNIE

Maryjo, Królowo Polski i Wspomożycielko wiernych!

Wejrzyj, prosimy, na nasz Naród i broń jego synów przed nałogami, a zwłaszcza nałogiem pijaństwa. Spójrz, Matko, na spustoszenie spowodowane klęską alkoholizmu. Otocz opieką nieszczęśliwe rodziny, zrujnowane alkoholizmem i udziel im radości wyzwolenia z tego nałogu i jego następstw. Prosimy, byś zakrólowała w Narodzie trzeźwym i zdrowym, wiernym Bogu, Krzyżowi, Ewangelii i Kościołowi Świętemu. AMEN.

Proście, a będzie Wam dane

Ojcze, niech się święci Twoje imię; niech przyjdzie Twoje królestwo!

Naszego chleba powszedniego dawaj nam na każdy dzień i przebacz nam nasze grzechy, bo i my przebaczamy każdemu, kto przeciw nam zawini; i nie dopuść, byśmy ulegli pokusie.

Niedziela 27 VII 2025 r.

W tę niedzielę pragniemy koncentrować naszą uwagę wokół modlitwy.

W tekstach biblijnych przechodzimy przez różne rodzaje, począwszy od modlitwy wstawienniczej Abrahama, następnie dziękczynnej, przez wytrwałość w modlitwie aż po Modlitwę Pańską.

Modlitwa jest rozmową z Bogiem, naszym Ojcem; chodzi w niej przede wszystkim o głęboką relację z Nim, o wyjątkową więź, która nas z Nim łączy. Jest ona wielkim przywilejem, z którego powinniśmy jak najczęściej z radością korzystać i nie tylko prosić w niej Boga, ale także dziękować Mu i przepraszać.

Najpiękniejszą i najważniejszą modlitwą Kościoła jest Msza Święta.

Słowo Eucharystia pochodzi od greckiego słowa eucharistein. Oznacza ono dziękować i składa się z dwóch pierwiastków: eu - dobrze i charis - dar. 

Wyraz dziękczynienie przyjął się więc za określenie Sakramentu Ołtarza. Kościół naucza, że dziękujemy za najwyższy dar Boga, czyli za święte człowieczeństwo Jezusa Chrystusa. Podczas Mszy Świętej wychwalamy Boga ze wszystkimi świętymi i chórami aniołów, wznosimy nasze myśli ku Bogu; Bóg włącza nas do swojej świętości. Jezus został z nami pod postacią Chleba. Chce nas umacniać swoim Ciałem, czyli Komunią Świętą; zostawił nam pokarm na życie wieczne. Chce karmić, umacniać nasze dusze, aby wzrastała nasza wiara i abyśmy mieli życie wieczne. Starajmy się zatem jak najczęściej i jak najowocniej w niej uczestniczyć, przyjmując Chrystusa do naszych serc. 

Dzisiejsza Ewangelia natomiast przedstawia naukę Jezusa na temat modlitwy. Modlitwa Ojcze nasz jest pełna prostoty i ufności. Przypomina nam, że Bóg jest naszym Ojcem. Troszczy się o nas i daje nam to, czego potrzebujemy. Ludzie, którzy są grzeszni, potrafią dawać dobre dary swoim dzieciom. Tym bardziej Bóg, który jest pełen miłosierdzia, wysłuchuje naszych próśb. 

Nasza modlitwa do Boga Ojca jest odpowiedzią na Jego miłość, a jednocześnie jest wyrazem zaangażowania w życie wspólnoty. 

Modlitwa wstawiennicza, jak ta Abrahama, troska o innych i ufność w Bożą łaskę mogą pomóc nam przejść przez trudy codzienności. 

Prośmy więc o to, abyśmy żyli nowym życiem, to znaczy w Chrystusie, gdyż tylko taki sposób życia daje nadzieję na lepszą przyszłość.

ZAPRASZAMY DO OBEJRZENIA FILMU - PAMIĄTKI KONSEKRACJI NASZEJ FATIMSKIEJ ŚWIĄTYNI

Św. Krzysztof

 Św. Krzysztofie prowadź nas i módl się za nami

Niedziela 20 VII 2024 r. 

Msze Św. z poświęceniem pojazdów: 

8 00 - 11 00 - 16 00

Po tym poświęceniu będziemy rozdawać kierowcom

 poświęcone breloczki. Ofiary do koszyczka przy tym

 zebrane (po odjęciu kosztów breloczków) będą

 przekazane na duszpasterstwo misjonarzy MIVA Polska.

Gromadząc się na niedzielnej Eucharystii, pragniemy otwierać nasze serca na słuchanie Bożego Słowa i nabierać gotowości do wprowadzania Słowa Jezusa w czyn. W tym duchu przeżywamy Tydzień św. Krzysztofa - czas modlitwy o odpowiedzialność na drogach i dziękczynienia za bezpieczne podróże. To także okazja do wsparcia misjonarzy przez

1 grosz za 1 kilometr na środki transportu dla nich. Dzięki tej inicjatywie, prowadzonej przez MIVA Polska, misjonarze mogą docierać do najbardziej potrzebujących, mogą im głosić Słowo Boże oraz służyć w duchu chrześcijańskiej nadziei.

Poświęcone zostaną nasze pojazdy - to nie tylko piękny gest, ale także głęboka modlitwa o bezpieczeństwo na drogach. To znak, że pragniemy, aby nasza podróż była pod opieką Bożą. Prosimy, aby każdy kilometr, który pokonujemy, był bezpieczny, a nasze serca pełne odpowiedzialności. Niech św. Krzysztof, nasz patron, prowadzi nas ku mądrości i rozwadze.

Natomiast w dzisiejszych tekstów biblijnych i liturgicznych szczególnym motywem jest wiara w różnych jej aspektach. Począwszy od tych, którzy zaszczepili ją w nas, przez obserwowanie i dawanie jej przykładu, aż po dokonywanie wyborów zgodnych z naszą wiarą, dążymy do ostatecznego celu, jakim jest zbawienie i życie wieczne w bliskości naszego niebieskiego Ojca. Teksty biblijne stawiają dziś przed nami dwa piękne wzory życia wiarą: Abrahama i Marię, siostrę Marty i Łazarza; starajmy się czerpać z nich jak najwięcej. 

ZAWIERZENIE KIEROWCÓW:

Boże, nasz Ojcze, zawierzamy Twojej przemożnej Opatrzności kierowców i wszystkich uczestników ruchu drogowego, aby na trasach swojego podróżowania zachowali mądrość Twojego widzenia ludzkich spraw, aby zawsze chronili i pomagali.

Prosimy za tych, którzy służą pomocą i uczą przezorności na naszych drogach: służby medyczne, policjantów, strażaków i drogowców. 

Prosimy o szczególną opiekę dla kierowców służb mundurowych w naszym kraju, aby niosąc pomoc oraz chroniąc innych byli bezpieczni i cieszyli się uznaniem oraz wsparciem w naszej Ojczyźnie.

Wynagradzamy modlitwą za tych kierowców, którzy na drogach spowodowali cierpienia i śmierć. 

Przyjmij, Panie nasz Boże przez wstawiennictwo świętego Krzysztofa oraz Wszystkich Świętych i Męczenników Kościoła nasze zawierzenie i modlitwę. 

Pomóż nam być świadkami Twojej Miłości. Pozwól nam cieszyć się pokojem w sercu i na wszystkich drogach naszego życia. Prosimy o to przez Chrystusa Pana naszego. AMEN.

Dzień Fatimski

Będziesz miłował Pana, Boga swego, całym swoim sercem, całą swoją duszą, całą swoją mocą i całym swoim umysłem, a swego bliźniego jak siebie samego

DZIEŃ FATIMSKI

Niedziela 13 VII 2025 r.

Wspominamy dziś kolejne - już trzecie objawienie fatimskie, które miało miejsce 13 lipca 1917 roku. W tamten letni dzień Matka Boża objawiła pastuszkom głębię Bożego miłosierdzia i pilną potrzebę nawrócenia świata. Maryja ukazała także wizję piekła, by przypomnieć nam, że łaska zbawienia jest najcenniejszym darem, a modlitwa i pokuta mogą ocalić wiele dusz. 

Dzisiejsze czytania liturgiczne wzywają nas do przestrzegania Bożego Prawa, które jest zawarte głównie w przykazaniu miłości Boga i bliźniego. W szczególny sposób więc harmonizują się z przesłaniem z Fatimy.

W pierwszym czytaniu z Księgi Powtórzonego Prawa słyszymy, że Prawo Boże nie przekracza naszych możliwości. Bóg nie żąda od nas rzeczy niemożliwych, ale wzywa do wierności w codziennym wyborze miłości.

W drugim czytaniu św. Paweł ukazuje Chrystusa jako centrum stworzenia i Odkupiciela, który przez krew swojego krzyża pojednał wszystko z sobą. To On jest źródłem naszego zbawienia i nadziei. 

Ewangelia zaś przypomina, że miłość Boga wyraża się w trosce o 
bliźniego - tak jak to uczynił miłosierny Samarytanin. Podejmuje on konkretne działanie. Maryja w Fatimie wzywa nas do podobnej postawy: do wyjścia poza obojętność i do ofiarnej miłości, zwłaszcza wobec tych, którzy są skrzywdzeni fizycznie, ale również duchowo.

Maryjo Matko Zbawiciela, Królowo Fatimska, 

w tym szczególnym dniu, pełnym Twojej obecności i łaski, 

zwracamy się do Ciebie z głębi serca. 

Przychodzimy do Ciebie, aby zawierzyć całą naszą wspólnotę parafialną, 

wypoczywających na wakacyjnych urlopach, chorych,

cierpiących, grzeszników i wątpiących.

Dziś, kiedy wspominamy objawienia fatimskie i przesłanie, które nam przekazałaś,

prosimy, aby Twoje matczyne serce otoczyło nas swoją miłością i opieką. 

Pomóż nam, Maryjo, abyśmy nigdy nie zapomnieli, że Bóg jest blisko nas, że Jego prawo nie jest poza naszym zasięgiem, lecz jest bardzo blisko, w naszych ustach i sercach. Spraw, abyśmy wypełniali zawsze Boże polecenia, pełni ufności i pokory.

Dziękujemy Ci za Jezusa, który jest Obrazem Boga niewidzialnego, 

za Jego miłość i ofiarę na krzyżu, 

przez którą pokój i pojednanie mogą zagościć w naszych sercach. 

Matko Fatimska, dzisiaj szczególnie zwracamy się do Ciebie z prośbą o łaskę wiary dla tych, którzy wątpią, o umocnienie dla grzeszników, o uzdrowienie dla chorych i cierpiących. 

Modlimy się również za wypoczywających na urlopach - aby czas odpoczynku był dla nich odnową ducha i ciała, aby powrócili pełni sił i radości do codziennych obowiązków.

Prosimy, abyśmy nie zapomnieli o sile różańca i miłosierdzia, które przemieniają świat. 

Niech Twoje orędzie o pokorze, nawróceniu i miłości będzie dla nas drogowskazem w codziennym życiu. 

Prosimy, prowadź nas drogą Ewangelii, abyśmy słuchali i wypełniali Słowo Boże.

Spraw, abyśmy każdego dnia na nowo odpowiadali miłością na miłość boga i bliźniego. 

Przez Chrystusa, z Nim i w Nim, oddajemy Ci chwałę i cześć na wieki wieków. AMEN.

Proście Pana żniwa

Proście Pana żniwa, aby posłał robotników na swoje żniwo

Niedziela ADORACJI 6 VII 2025 r.

 

 Dzisiejsze teksty liturgiczne i biblijne skupiają się na miłosierdziu Boga, które przypieczętował On krwią swojego Syna, oraz na radości, której On sam jest źródłem. 

Ludzka natura skłonna jest do grzechu, ale ilekroć upadamy, tylekroć Bóg nas podnosi, gdyż pragnie naszego wiecznego szczęścia, a nie tego, byśmy trwali w niewoli grzechu. 

Zdarza się, że niejednokrotnie odcinamy się od kochającego serca Ojca, dając się zwieść szatanowi, ale dopóki pokładamy nadzieję w Bożym miłosierdziu, zawsze mamy otwartą drogę powrotu, o czym powinniśmy pamiętać i pozwolić Mu prowadzić się do wiecznej szczęśliwości. 

Radujcie się! Przybliżyło się do was królestwo Boże.

 Słowa te oznaczają, że Pan Bóg przychodzi dzisiaj do nas z konkretną pomocą: chce zbawić człowieka. Czytania liturgii słowa koncentrują się na radości z Bożego zbawienia, krzyżu Chrystusa, który jest powodem do chluby, oraz misji, którą Bóg daje wszystkim wierzącym.

Każdy może być szczęśliwy, wystarczy tylko pełnić wolę Bożą. Temu, kto pełni Jego wolę, Bóg obiecuje, że będzie w niebie. Krzyż i ofiara, którą złożył Jezus Chrystus, są – jak mówi św. Paweł – czymś najistotniejszym. Trzeba nam się cieszyć z ofiary Pana, bo tym sposobem otworzył nam drzwi do nieba. Nieba, którego osiągnięcie jest naszym zadaniem i celem ziemskiej pielgrzymki.

Jezus zamierza przyjść i chce trafić do każdego człowieka. Dlatego prośba o wysłanie robotników dotyczy każdego, kto przyjął chrzest. Nie chodzi jedynie o kapłanów i siostry zakonne. Bóg chce, aby w swoich środowiskach, czyli w rodzinie, pracy, szkole, miejscu zamieszkania być głosicielem dobrej nowiny. Jak to zrobić? Poprzez zwykłą codzienną wierność przykazaniom, poprzez miłość do Boga i człowieka, za którego Chrystus oddał życie na krzyżu. Idźcie! Oto posyłam was jak owce między wilki. 

Niech dzisiejsza niedziela napełnia radością wszystkich, do których dociera Ewangelia, i do tych, którzy mają odwagę głosić ją nawet wśród wilków.   

 

   

Filary

 Paś owce moje

UROCZYSTOŚĆ ŚWIĘTYCH APOSTOŁÓW PIOTRA I PAWŁA

29 VI 2025 r.

Kościół czci dwóch apostołów w jednej uroczystości, ponieważ każdy z nich odegrał niezwykle ważną rolę w procesie budowania wspólnoty Kościoła.

Jezus posłał ich, aby szli na cały świat i nauczali wszystkie narody.

Aby zrodziła się ta misja, musiało dojść i doszło do osobistego spotkania każdego z apostołów z Chrystusem. 

Musimy dziś kontynuować to wezwanie - nieść Jezusa światu.

Piotr był pierwszym papieżem, a Paweł gorliwym ewangelizatorem. 

Papież Franciszek napisał: 

Doświadczyli na sobie działania Boga, który otworzył drzwi ich wewnętrznego więzienia, a także tych prawdziwych więzień, w których byli zamknięci z powodu Ewangelii.

Pamiętajmy, że nie byli ludźmi idealnymi, bez wad.

Dzisiejsza uroczystość przypomina nam o ich niezłomnej wierze.

Pierwszy papież oraz gorliwy głosiciel Dobrej Nowiny stanowią fundamenty w budowli Kościoła. 

Ich życie jest przykładem oddania Chrystusowi. Zawsze byli gotowi do poświęcenia siebie, nawet w trudnych chwilach.

Nieustannie usiłowali szerzyć Ewangelię pomimo przeciwności losu. 

W czytaniach słyszymy także o ich ludzkich słabościach.

Piotr zaparł się Chrystusa, ostatecznie jednak stał się opoką dla Kościoła. 

Paweł prześladował uczniów Chrystusa, a został jednym z najwierniejszych apostołów. 

Bóg nie wybiera doskonałych. Wzywa ludzi gotowych na nawrócenie i wiernych Jego powołaniu.

Dzisiejsze święto przypomina nam, jak ważne jest nasze świadectwo wiary i w jaki sposób możemy zmieniać świat. 

Piotr i Paweł byli w pełni oddani Chrystusowi, a historie ich życia pokazały, że prawdziwa misja Kościoła wymaga nie samych słów, ale czynów, które wynikają z głębokiej relacji z Bogiem.

Zastanówmy się więc nad naszym własnym powołaniem i naszą odpowiedzialnością za codzienne głoszenie Ewangelii. Niech ich przykład będzie dla nas inspiracją do odważnego wyznawania wiary nie tylko słowami, ale i całym życiem.